5 mei en de vrijheid van kinderen
Op 5 mei vieren we de vrijheid die zo hard is bevochten in de Tweede Wereldoorlog. De meeste mensen vinden vrijheid belangrijk en weten ook waarom ze dit belangrijk vinden. Vrijheid is nu eenmaal een groot goed. Vrijheid is een voorwaarde om volwaardig mens te kunnen zijn. Vrije mensen kunnen zelf bepalen hoe ze hun leven inrichten en kunnen zelf keuzes maken. De rechtsstaat is er om de vrijheid te beschermen, vooral tegen de overheid.
Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog wilden veel landen op internationaal niveau verdragen sluiten om herhaling onmogelijk te maken. Dit heeft geleid tot oprichting van de Verenigde Naties en in 1948 tot het Verdrag van de Universele Rechten van de Mens en een aantal nadere verdragen[1]. In 1992 is het verdrag van de Rechten van het Kind erbij gekomen[2].
Dus hoe staat het nu met de mensenrechten meer dan vijfenzeventig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog? Op veel gebieden is er grote vooruitgang geweest, op andere gebieden minder.
Ik neem aan dat iedereen die respect heeft voor mensen en die de mensenrechten na aan het hart liggen, op vragen als: ‘mogen we mensen op basis van ras, sekse of religie selecteren om ze te dwingen lessen te volgen, examens of toetsen te maken of hun ontwikkeling te laten vastleggen?’ met een volmondig NEE zal antwoorden. Dit is niet zo verwonderlijk. Op basis van de Universele Rechten van de Mens is het verboden om onderscheid te maken tussen mensen op basis van huidskleur, geslacht, sekse, religie of welke andere status dan ook. Discrimineren is zelfs strafbaar. Sommigen zouden zelfs het stellen van deze vragen kunnen zien als mogelijke discriminatie.
Maar als we de criteria als ‘ras’, ‘sekse’ of ‘religie’ vervangen door ‘leeftijd tussen de 5 en 18 jaar’ dan ‘mag’ het opeens wel:
- De overheid dwingt kinderen naar school.
- De overheid dwingt kinderen examens of toetsen te doen.
- De overheid dwingt de leerprestaties van kinderen vast te leggen
Hoe is het mogelijk dat de wetgever kinderen nog steeds niet als volwaardige mensen ziet, vijfenzeventig jaar na het ratificeren van de mensenrechtenverdragen? Hoe is het mogelijk dat er op steeds grotere schaal dwang op kinderen wordt uitgeoefend? Het argument ‘voor hun eigen bestwil’ gaat niet op. In de mensenrechten verdragen wordt nergens de uitzondering gemaakt dat schenden van mensenrechten wel is toegestaan als dit schenden ‘voor de eigen bestwil’ zou zijn. Sterker nog, artikel 30 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens luidt:
‘Geen bepaling in deze Verklaring zal zodanig mogen worden uitgelegd, dat welke Staat, groep of persoon dan ook, daaraan enig recht kan ontlenen om iets te ondernemen of handelingen van welke aard ook te verrichten, die vernietiging van een van de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, ten doel hebben’.
Overheden die het recht op onderwijs voor kinderen ‘garanderen’ door kinderen te dwingen naar school te gaan, schenden hiermee de mensenrechten van kinderen. Dit is heel ernstig. Een Duitse rechter vond dit ook en sprak een moeder vrij van het overtreden van de schoolplichtwet, omdat ze haar kind niet tegen zijn eigen wil in naar school dwong te gaan[3].
Naast de directe schending van de mensenrechten door dwang, leidt de overheidsdwang binnen scholen tot nog veel meer schendingen van de mensenrechten. Kinderen verliezen niet alleen hun vrijheid, maar lopen ook de kans op privacy schendingen, laaggeletterdheid, gepest worden en vele andere inbreuken op hun rechten. In mijn boek ‘Het gedwongen onderwijs voorbij’ laat ik zien welke.
Ik wil iedereen die vrijheid belangrijk vindt, vragen om ook over de vrijheid en rechten van kinderen op te komen. Om niet meer te accepteren dat de schendingen de Rechten van het Kind doorgaan omdat we dit nu eenmaal zo gewend zijn of omdat we het zelf ook hebben ervaren. Mensenrechten zijn universeel, dus ook voor kinderen. Het is onze taak als volwassenen om kinderen te beschermen tegen iedere inbreuk op hun mensenrechten. Dat is pas werkelijk voor hun eigen bestwil.
Dit blog is onder andere een forum voor discussie. Ik ben erg geïnteresseerd in je reacties en vragen over hoe jij denkt dat de Rechten van het Kind binnen het onderwijs gerealiseerd kunnen worden. Graag je reacties en vragen hier in plaats van per e-mail naar me te sturen. Ik lees alle reacties en probeer te reageren op vragen als ik denk dat ik iets waardevols heb om te zeggen. Door je gedachten en vragen hier te plaatsen, deel je ze met andere lezers, niet alleen met mij. Ik reageer meestal niet op privé e-mails die afkomstig zijn uit blogposten.
[1] https://www.mensenrechten.nl/wat-zijn-mensenrechten/mensenrechten-op-een-rij
[2]https://www.kinderrechtencommissariaat.be/sites/default/files/bestanden/kinderrechtenverdrag_officiele_nederlandse_vertaling.pdf
[3] Ambtsgericht, im ersten Verfahren im südlichen Sachsen, November 2016: www.wiete-strafrecht.de/User/Darstellung/StGB/17%20StGB.html
Beste Peter,
Dank je wel voor dit intense en aan-grijpende verhaal! Ik deel jouw verhaal, mening en overtuiging! Je raakt me…
Onze zoon is één van de duizenden prachtige kinderen die laten zien dat het onderwijs en het hele systeem niet aansluit bij zoveel kinderen/mensen en dat het NU tijd is voor de grote verandering! Het hele systeem laat de schoonheid, gaven en talenten van kinderen en mensen verborgen en onderdrukt! Het is de tijd om het échte belang van kinderen en mensen centraal te stellen! Onderwijs is een verkapte vorm van kinderarbeid. Kinderen vanaf 4 jaar worden klaar “gemaakt” voor de maatschappij!
Kinderen en mensen worden bloot gesteld en beschadigd door allerlei vormen van geweld! Wij zijn heel erg geschrokken, geschokt, verward en diepgeraakt wat onze zoon en wij ervaren en beleefd hebben de afgelopen jaren. Er zijn duizenden van deze verhalen. Het staat symbool voor de hele mensheid/wereld.
Zo vaak hebben wij de Kinderrechten en de Universele Rechten van de Mens benoemd en erbij gehaald. Deze werden steeds geweigerd en zelfs genegeerd! Prachtige woorden en geen daden! Woorden die niet geleefd worden en waar niet naar gehandeld wordt, hebben geen enkele betekenis en daarmee geen enkele inhoud…Deze Verklaring is getekend en deze wordt niet ge- LEEF-d! Het is een “zoethoudertje”…Het is zo waar wat jij schrijft en ook wij zeggen dit steeds: “Het is onze taak als volwassenen om kinderen te beschermen tegen iedere inbreuk op hun mensenrechten”. Dat is pas werkelijk voor hun eigen bestwil.
Al enkele jaren draag ik uit wat ik weet, voel en ervaar…en dat blijf ik doen! Ik heb contact gezocht met de Inspectie voor Onderwijs. de Kinderombudsman, de Ombudsman, Het College voor de Rechten van de Mens. Een aantal erkennen het verhaal maar zeggen steeds hierin niks te
kunnen???!!!!!
De overheid en wij allemaal MOETEN nu eindelijk gaan LUISTEREN en onze verantwoordelijkheid gaan nemen en dragen! Verantwoordelijkheid is iets heel anders dan regels en wetten volgen! Mens-zijn is niet in regels en wetten te vangen!
2 jaar geleden zijn er bij ons in de buurt 3 jongeren voor de trein gaan staan. Deze prachtige jongeren hadden allemaal hun eigen unieke gaven en talenten! De kinderen van NU zijn de pioniers en de klokkenluiders dat het anders MOET! En vooral zo nodig is!
Dank je wel!
harte-groet, Angelique